Nasza działalność jest osobistą odpowiedzią każdego z nas , wolontariuszy, na Boże wezwanie. Jest ona wyrazem miłości do Boga i ludzi oraz wiary w zbawcze działanie Łaski.

„Będziesz miłował swego bliźniego, jak siebie samego”(MT 22,39),

„Tak jak ciało bez ducha jest martwe ,tak też jest martwa wiara bez uczynków”(JK 2,25), „

„Nie zatwardzajcie serc waszych…”(PS 95,8)

Każdy z nas usłyszał na swojej drodze Słowo Boże i postanowił odmienić swoje życie.
Do wielu z nas to Słowo przyszło razem z chorobą i śmiercią bliskiej osoby…
Odpowiedzią jest służba ludziom ,których życie, za sprawą nieuleczalnej choroby, zbliża się do końca. Bezmiar cierpienia fizycznego, w którym zanurzeni są Chorzy nie jest wcale większy od bezmiaru cierpienia duchowego: strachu, osamotnienia, niespełnienia. Często dochodzi do tego materialne ubóstwo. Bliscy Chorego współcierpią razem z nim i często nie są w stanie mu pomóc.
W naszym towarzyszeniu i czuwaniu przy Chorych jesteśmy często świadkami cuda przemiany. Strach ustępuje ukojenie, osamotnienie-odzyskaniu jedności z rodziną, osaczenie przez chorobę-pełnemu godności zakończeniu życia.
Hospicjum tworzy żywą Wspólnotę ,jednoczącą Wolontariuszy, Chorych i ich Rodziny. Jesteśmy ludźmi z różnych środowisk, mamy różne wykształcenie ,różne talenty i możliwości. Jednak jednoczy nas wspólne dzieło służby. To ,co ofiarowujemy wraca do nas zwielokrotnienie. Każdy z nas może liczyć na pomoc ,zrozumienie i cierpliwość przyjaciół ze Stowarzyszenia